تابستون سال ۲۰۰۹ در آزمون رسمی آیلتس شرکت کردم. تنها هدفم این بود که ببینم بعد از چند سال زبان خوندن و تمرین کردن در آموزشگاه، کجای کار هستم.
راستش هیچ دوره آیلتسی برای آمادگی نگذروندم. اون سال، یا اینترنت به این سرعت و گستردگی در دسترس نبود یا من دسترسی نداشتم. دوتا کتاب آزمون خریدم و تمرین کردم. اما برای آزمون speaking آیلتس، یه همکلاسی و دوست خیلی خوب به نام مهدی صباغی داشتم که وقتش رو بهم می داد و روزی یک ساعت توی پارک نزدیک خونه تمرین می کردیم.
بدون کمک آقای صباغی (نزدیک به ده سال از من بزرگ تر بود) به هیچ وجه نمی تونستم نمره ۷.۵ اسپیکینگ آیلتس رو بگیرم. داشتن یه پارتنر پایه بود که بهم اعتماد به نفس و انگیزه داد.
اگر پارتنری برای تمرین مکالمه آیلتس ندارید، می تونید روی من حساب کنید. من عاشق کارم هستم و هر روز سعی می کنم دانش و مهارتم رو ارتقا بدم. از گفتگو به زبان انگلیسی خسته نمیشم و می تونم ادعا کنم که در زمینه اسپیکینگ آیلتس، بعد از سال ها تدریس و مطالعه، متخصص و ماهر هستم.
MK [at] ENSP.IR
